Yazarlar

Ömer Seyfettin

Hikâye yazarı. Gönen’de doğdu. Harp Okulu’nu bitirdi. Anadolu ve Rumeli’de subay olarak çalıştı (1903-1910). As­kerlikten ayrılıp İstanbul’a yerleşti. Balkan Savaşı çıkınca tekrar orduya döndü. Yanya kuşatmasında esir düştü. 1913′te askerlikten yeniden ayrıldı. Kabataş Lisesi’nde ölünceye kadar dersler verdi. İstanbul’da öldü. Zincirlikuyu Mezarlığı’na gömüldü.
Servet-i Fünun edebiyatının anlaşılması güç olan diline karşı sâde Türkçe‘yi, halk dilini savundu. Ziya Gökalp ve Ali Canib (Yöntem) İle birlikte Millî Edebiyat’ı kurdu. Yeni Mec­mua, Şâir ve Büyük Mecmua’da, konularını günlük hayat­tan, çocukluk ve askerlik hatıralarından, efsanelerden, halk fıkralarından ve tarihten alan hikayelerle savunduğu edebi­yatın örneklerini verdi. Bâzı öykülerinde sosyal hayatın ve siyasî düşüncelerin tenkidi vardır.
Sağlığında Ashab-ı Kehfimiz (1918) Harem (1918) ve Efruz Bey (1919) kitaplarını çıkarmıştır. Ölümünden sonra Bil­gi Yayınevi on cilt halinde hikâyelerinin tamamını yayımladı (1970-1971): 1. Efruz bey, 2. Eski Kahramanlar, 3. Bomba, 4. Harem, 5. Yüksek Ökçeler, 6. Kurumuş Ağaçlar, 7. Yalnız Efe, 8. Falaka, 9. Yüzakı, 10. Aşk Dalgası, 11. Beyaz Lâle., 12. Kaşağı Tahir Alangu’nun Ömer Seyfettin kitabı (1968) yazarı en iyi ta­nıtan kitaptır. F. A. Tansel de Ömer Seyfeddin’in şiirlerini yayımladı (1972). Millî Kütüphane, Ömer Seyfeddin Bibli­yografyası bastırdı (1970).

Related Articles

Ziya Gökalp

admin

Bahaeddin Özkişi

REFİK HALİD KARAY